Post Description

|  Titel: Super Mario Galaxy
<------------------------------------->
 |  Release date: 16-11-2007 
 |  Console.... : NitendoWII
 |  SiZE....... : 5 * 700 MB
 |  Format..... : EUR 
 |  Language... : Engels
 |  Developer.. : Nitendo
 |  Genre...... : Adventure
 |  Source..... : DVD
 |  HDD........ : Usb hdd/DVD
 |  Verwacht... : 26-10-2010
<-------------------------------------->

Van kinds af aan ben ik altijd gefascineerd geweest in twee dingen: de ruimte en avontuurlijke sprookjes. De nieuwste Mario game combineert deze twee fenomenen. Is dit een goede keuze geweest van Nintendo? 

Met de komst van Super Mario Galaxy voor de Wii zijn er drie belangrijke mijlpalen neergezet. Het is ten eerste de game die de Nintendo-driehoek compleet maakt. Zelda, Mario en Metroid hebben nu alledrie hun eigen (top) game op de Wii. Ten tweede: het is eindelijk de driedimensionale Mario game waar gamers zolang op hebben gewacht: de échte opvolger van Super Mario 64. En ten derde herdefinieert deze game het platformgenre. Een korte kennismaking met Super Mario Galaxy laat je al meteen een paar dingen afvragen. Wat hebben wij de laatste tien jaar nou eigenlijk gespeeld binnen het platformgenre? Had het nou niet allemaal dezelfde basisprincipes als de grondlegger van de 3D platformgames: Super Mario 64? 

Net op het moment dat gamers zichzelf hebben neergelegd bij de presentatie van driedimensionale platformgames verschijnt Super Mario Galaxy. Zo besefte ik pas laat na het spelen van de game wat ik zojuist had meegemaakt. Het eerste dat in me opkwam, is dat ik weet dat het perspectief waarop ik tegen platformgames kijk niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk met 180 graden gedraaid is.

Sterrenfestival
Eens in de honderd jaar vliegt er een komeet langs de thuisplaneet van Mario. Voor de bewoners van die planeet is dit reden genoeg om een feestje te vieren, dus zo stapt Mario met een uitnodiging van prinses Peach op zak richting het kasteel. Dit is waar het avontuur begint. Het is de opening van een prachtige belevenis. 

Op het sterrenfestival kom je al snel in aanraking met Mario?s aartsvijand Bowser. Hij ontvoert prinses Peach en neemt haar mee de ruimte in. Van het een komt het ander en Mario wordt de ruimte ingeslingerd. Wakker wordend op een kleine bolvormige planeet kom je tot de conclusie dat de aarde niet de enige planeet is waar de zwaartekrachtwet geldt. Deze conclusie leidt de eerste tien minuten echter tot vrijwel niets aangezien je duizelig wordt zodra je merkt dat je op de kop loopt. Na enige gewenning besef je dan toch hoe goed het voelt om een ronde planeet in zijn geheel te bewandelen. De manier waarop de camera dienst doet, speelt hierbij een belangrijke rol. Nintendo heeft ervoor gekozen de camera Mario niet van achter te laten volgen, net zoals de speler geen totale vrijheid heeft over het draaien van de camera. Ondanks deze opmerkelijke keuzes (een belangrijk kenmerk van platformgames is juist totale vrijheid in cameragebruik) werkt de camera perfect.

Het observatorium
Ondertussen maak je kennis met de Luma?s, een sterrenvolk dat kan uitgroeien tot een komeet, ster of planeet. De Luma?s zijn tijdelijk woonachtig op een bewegend observatorium, waar zij het Universum in alle rust kunnen observeren en kunnen zoeken naar een plek om herboren te worden. Ze worden door hun Mama, ook wel Rosalina genoemd, bijgestaan in hun zoektocht. Het observatorium dient als ?thuisplaats? van het spel zoals het kasteel dat bij Super Mario 64 deed en Delfino Plaza bij Super Mario Sunshine. 

Onder het genot van een rustig walsmuziekje kun je genieten van de knusheid van het observatorium. Het is kleiner dan het kasteel en zeker niet te vergelijken met Delfino Plaza, maar ondanks dat is het geweldig vertoeven op het observatorium. Het is een magisch onderkomen waar je de fantasie de vrije loop kan laten. Toch is er werk aan de winkel. Het observatorium is name