Post Description

Braid 
Minpunten:
- Het verhaal is wat warrig

Pluspunten:
+ Tot in perfectie uitgewerkte tijdbeheersing
+ Een kundig in de gameplay verweven verhaal
+ Wonderschone grafische stijl
+ Dito muziek

Braid is het bewijs dat games kunstzinnige waarde kunnen hebben. Het is niet de eerste keer dat je in een spel de tijd kunt manipuleren, maar het spel weet deze mechaniek naar ongekende hoogte te brengen. De ingenieuze puzzels vallen nooit in herhaling en de aankleding van het geheel is uniek. De zoektocht naar de Prinses is soms wat lastig te volgen, vooral omdat je het verhaal op meerdere manieren kunt interpreteren. Toch zal de briljante twist aan het einde nog wel een poosje door het hoofd spoken. Alle respect voor Mario, maar Braid is de beste platformer op de markt.

De geluidseffecten zijn heel eenvoudig gehouden; meer dan het functionele hoef je niet te verwachten. Wel erg mooi is de muziek. De kalme en serene klanken vullen de dromerige visuele stijl uitstekend aan. Waarschijnlijk is het ook vanwege de rustige muziek dat je zelden gefrustreerd raakt door een schijnbaar onoplosbare uitdaging. Het uiterlijk, het geluid, het verhaal en de gameplay zijn op deze manier ontzettend goed samengevoegd in een spel dat zich makkelijk kan meten met een moderne klassieker als Portal.
De beelden in Braid zijn erg stijlvol vormgegeven. De met de hand getekende omgevingen zien eruit alsof ze met olieverf zijn geschilderd en creëren een dromerige sfeer. De animaties en de visuele effecten op de achtergrond helpen ook nog eens het effect van terugspoelen te benadrukken. Elke wereld heeft naast zijn eigen gameplay ook zijn eigen visuele smaak. Deze grote aandacht voor stijl geeft het spel een heel eigen karakter.

Droomwerelden

Als we heel eerlijk zijn, worden de verhalende teksten op het eind behoorlijk abstract en lastig te volgen. Toch wordt heel veel goed gemaakt met het laatste level, dat het spel een hele extra laag geeft. Na die vijf á zes uur heb je nog de mogelijkheid om op zoek te gaan naar acht verduiveld goed verstopte sterren, die een alternatief einde ontsluiten. Ten slotte kun je nog een aantal speedruns doen, waarbij zo snel mogelijk een level uitgespeeld moet worden, inclusief puzzelstukjes. 
Het spel bestaat uit zes werelden die elk een thema hebben. Elke wereld wordt begeleid door een stuk verhaal, waarin je meer te weten komt over wat Tim heeft meegemaakt. Ook krijg je een hint over wat je te wachten staat in een wereld. In één wereld worden sommige objecten niet beïnvloed door het terugspoelen van de tijd, in een andere kun je plaatselijk de tijd vertragen. Vervolgens mag je het hoofd breken over hoe je in godsnaam dat ene puzzelstukje moet pakken. Soms zit je een uur lang met glazige ogen naar het scherm te staren, tot je triomfantelijk “Aha!” roepend de oplossing vindt. De ongeveer zestig puzzels zijn geen enkele keer hetzelfde, wat een prestatie van formaat genoemd mag worden.
Tim rent, springt en klautert zoals je normaal van een platformpersonage gewend bent. Zodra je echter de Shifttoets indrukt, ga je terug in de tijd. In Prince of Persia: The Sands of Time was dit ook al mogelijk, voornamelijk om te voorkomen dat de speler vloekend op Alt-F4 ramt. In Braid gaat het verder dan het herstellen van fouten. Elk level bevat puzzelstukjes, die je nodig hebt om het spel uit te spelen. Deze kun je alleen maar bereiken door slim gebruik te maken van een combinatie van terugspoelen, een strategisch geplaatst monster en een sleutel of twee.
In Braid help je Tim bij zijn zoektocht naar de Prinses. Hij heeft een fout gemaakt en nu is de schone deerne in handen van een verschrikkelijk monster. Als je nu een sterk gevoel van déjà vu hebt, is dat niet zo gek; in het spel zitten meer duidelijke verwijzingen naar Super Mario Bros. De beesten waar je op springt lijken nogal op Goombas en uit groene buizen groeien vleesetende planten.