Post Description

 Gui Boratto - Take My Breath Away 2009 

De uit het Braziliaanse Sao Paulo afkomstige Gui Boratto verraste ons twee jaar geleden met zijn debuutalbum ‘Chromophobia’, uitgebracht op het Duitse Kompakt label. Met een mengeling van minimal en techhouse legde hij veel gevoel en diepgang in zijn muziek, hier en daar afgewisseld met een meer melodische en dansvloergerichte track. Het album werd goed ontvangen en de verwachtingen zijn daardoor ook hooggespannen voor zijn tweede artiestenalbum ‘Take My Breath Away’. 

Daar waar ‘Chromophobia’ één mooi geheel vormde, lijkt ‘Take My Breath Away’ wat op twee gedachten te hinken. Is het een luisteralbum of wil Boratto ons toch in beweging krijgen? De ene keer zoeken we namelijk de dansvloer op, daar waar we de andere terugvallen in downtempo klanken. Tevens gaan sommige tracks de diepte in, daar waar andere juist een vrolijker geluid laten horen. Kwalitatief steekt het goed in elkaar, een track produceren kunnen we wel aan de Braziliaan overlaten, een duidelijke lijn ontbreekt echter. 

Titeltrack ‘Take My Breath Away’ (1) en ‘Opus 17’ (4) laten het geluid horen dat we kennen van ‘Chromophobia’; warme en sfeervolle nummers, ondersteund door een lichte beat. Prettige in het gehoor liggende muziek die als een warme deken over je heen valt. Ook de techhouse nummers ‘Colors’ (3) en ‘Azurra’ (6 ) liggen lekker in het gehoor en maken gebruiken van wat vrolijkere melodieën, echter zonder als geheel erg op te vallen. 

Wat we wél als opvallende track kunnen betitelen is het pakkende ‘Atomic Soda’ (2). Met zijn haast hypnotiserende melodie en basslines weet dit nummer de luisteraar beet te pakken. Wat luchtiger is het ‘commercieel’ getinte ‘No Turning Back’ (5), een meer mainstream popgerichte track met vocals. Voor de afwisseling een meer dan geschikt nummer. 

Met ‘Les Enfants’ (7), ‘Besides’ (8) en ‘Godet’ treffen we op de tweede helft van de cd een aantal downtempo nummers aan. Rustige en sfeervolle muziek met de ene keer galmende effecten (‘Les Enfants’), dan weer een vrolijker en zomers tintje (‘Besides’) om tenslotte af te sluiten met het warme en door pianospel ondersteunde ‘Godet’. Het album wordt gecompleteerd met het techno georiënteerde ‘Ballroom’ (9) en het subtiele ‘Eggplant’ (10)

‘Chromophobia’ was van erg hoog niveau en ‘Take My Breath Away’ haalt het daar net niet bij. Toch is ook het tweede artiestenalbum van Gui Boratto zeker de moeite waard. De Braziliaan weet hoe een nummer op te bouwen en de luisteraar te boeien. Stuk voor stuk zijn het dan ook kwaliteitsnummers die we tegenkomen op dit album. Een duidelijke lijn ontbreekt er echter in het geheel en de afzonderlijke nummers springen er deze keer net even wat minder tussenuit in vergelijking met zijn voorgaande album. 

 Tracklist

01. Take My Breath Away
02. Atomic Soda
03. Colors
04. Opus 17
05. No Turning Back
06. Azzurra
07. Les Enfants
08. Besides
09. Ballroom
10. Eggplant
11. Godet